BAFTA

Pedro Almodovar og sérstaklega Saul Saentz skutu föstum skotum að Bush og eru menn að meiri. Sérstaklega var þó ánægjulegt að sjá Conrad L. Hall fá sýn verðlaun þó látinn væri, það eru því miður örlög flestra meistara að deyja eftir eitthvert floppið en Road to Perdition er merkileg fyrir þær sakir að þó hún sé í mörgu gölluð þá er kvikmyndatakan fyrst og fremst sem tryggir það að hún kemst í hóp listaverka. Meryl Streep las bestu þakkarræðu kvöldsins en ekki samdi hún hana sjálf, kannski upphaf að tísku. Góðir pennar þurfa ekki endilega að vera góðir ræðumenn og því ágætt ef þeir geta fengið atvinnuleikara til að túlka ræðurnar í staðinn fyrir að tafsa á þeim sjálfir. Ég þykist sleppa fyrir horn sjálfur en ég er nú samt að hugsa um að ráða Tony Hopkins fyrir næsta fyrirlestur. Það er bara búið að taka svo langan tíma að kenna kallinum íslensku …