Davíð, New Orleans, Baugur ... mér er eitthvað svo innilega sama þessa dagana. Þjáist af því að meika alls ekki fréttirnar, óttalega fáfengilegar og ómerkilegar flestar. New Orleans að vísu ekki en einhvern veginn rennur það samt saman við hitt. Og ég er víst að hefja nýja önn í Blaða- og fréttamennsku. Oh well. Hugurinn er svo sem ekki ennþá úti en hann er samt ekki beint kominn heim ennþá, eintóm vinna og kvöldin fara í aukaverkefni eða að hugsa um öll verkefnin sem ég ætti að vera að klára. Orkan eftir einn bóksölutarnardag er mjög mismikil, sérstaklega þegar ég þarf oft að eyða hádegi og kaffitímum í að taka viðtöl eða redda einhverju. Og þessi tímapunktur sem ég get farið að eiga líf aftur frestast alltaf ...