Pönnukökur

Ég var að eyða heilli færslu áðan áður en hún fór út á netið því mér fannst hún leiðinleg. Ég hafði sagt þetta allt áður. Í staðinn er ég byrjaður á ennþá leiðinlegri færslu, bara til að halda einhverju lífi í þessari síðu. Vandræði þegar maður er búin að eyða allri andagiftinni í heimaverkefni ... en áður en þetta koðnar allt niður í andleysi kemur zebrinn minn og spyr hinnar frumspekilegu spurningar: "hvort er ég með fleiri svartar eða hvítar rendur?" Ég svara og sendi hann svo í 10-11 í Lágmúla sem er opið allan sólarhringinn til að kaupa það sem vantar upp á til að hann geti bakað pönnukökur fyrir morgundaginn. Vonandi eiga þeir líka til pönnukökupönnu. Annars er zebri í stuttri heimsókn, hann bjó á svölunum hjá mér á Eggertsgötunni á sínum tíma en helst styttra við á Öldugötunni því hann snobbar svo mikið fyrir íbúðum með aðgang að svölum. Þess vegna er pönnukökuneysla mín undanfarið langt undir ráðlögðum ársskammti. Mig dauðlangar náttúrulega til Afríku með zebra þegar hann fer en hann losnar bara ekki við litla svarta Sambó úr gestaherberginu ... ég vil ekki taka sénsinn á að bráðna niðrí smjörlíki ...