Ég átti giska langt samtal við tvo Tékkóslóvaka í gær. Þ.e.a.s. einn Tékka og einn Slóvaka. Slóvakinn talaði þýsku og ég kem sjálfum mér iðulega á óvart með hversu skikkanlega mér tekst að komast í gegnum samræður á þýsku þegar með þarf. Af þeim loknum er ég svo venjulega með hausverk af áreynslu. Einhverntímann ætla ég að læra þetta tungumál almennilega, þó ekki nema vegna þess að ég held ég þurfi ekki svo langan tíma til að verða góður í þýðverskunni. Hvað Tékkann varðar var hún ástfanginn, því miður var ástin ekki endurgoldin og ætla ég hér með að efna loforð mitt að auglýsa eftir einhverju galdraseiði meðal íslenskra seiðkvenna og –karla sem lesa Gambrann til þess að kippa því í lag. Þarf varla að vera neitt mjög sterk því stúlkan vissulega kvenkostur mikill og eingöngu einhver nærsýni að hrjá viðkomandi ástmögur.