Ljóð frá síðustu öld
Föstudagsnótt
Það er föstudagsnótt
himininn er blár
þó að það sé vetur
og ég sé fólk,
pylsuvagna,
bíla,
fugla
og ljósastaura
Það er öruglega einmanalegt að vera ljósastaur
þeir eru aðeins nokkrum metrum frá næsta ljósastaur
en þeir geta aldrei snert hann,
faðmað hann
eða þá að vera pylsa
einn blautur koss,
svo allt búið
Ég fer að hugsa málið...
ég er líklega einhvorskonar blanda
af ljósastaur og pylsu,
ljósastaur í pylsubrauði
eða kannski er ég fugl,
fugl sem getur ekki flogið
af því að hann er með brotna vængi
Já,
ég er líklega bara vængbrotinn fugl,
sem líður eins og ljósastaur
í pylsubrauði
...eða kannski er ég bara búinn að drekka of mikið?
4 Comments:
Anónímús indjánahöfðingi hér.
Úgg!
Einn dottinn í það...
Og til að halda þessu á svona hástemmdum nótum, þá vitna ég til þess sem ég las einhvers staðar fyrir einhverju síðan:
"...það rignir hvergi jafn mikið hér á landi og í íslenskum smásögum."
Held þetta sé eftir P.G og komi fyrir í Persónum og leikendum.
Hann er augljóslega að tala um Reykjavíkursögur
Das indjún come again, ja?
Nei, er það ekki kaldhæðni örlaganna sem tekur mann í rassinn?
Það hljómar allavega miklu skelfilegra en að vera bitinn í rassinn af þessum fjanda ;)
Þetta er bara spurning hvaða norn sér um mann, Urður bítur mann í rassinn, Verðandi tekur mann í rassinn og Skuld sér um gluggapóstinn. Svo má náttúrulega skipta um trúarbrögð, einhver var að tala um einhverja kristni en svoleiðis plebbaskapur fer nú aldrei að komast í tísku hér ...
Skrifa ummæli
<< Home