Hverfispöbbin Kozel

- Èesky roman

Á borðinu við hliðina á mér eru faðir, tveir synir og bróðir pabbans. Gamlingjarnir eru að reyna að sannfæra þann eldri, sem er útvötnuð fótboltastjarna hjá FK Zlín, að leggja bokkuna á hilluna svo hann geti nú bjargað Zlínmönnum frá falli. Best að byrja á að vinna sér aftur sæti í liðinu samt. Á borðinu fyrir framan mig er eldri maður, hálfur Grænlendingur, afleiðing örlítils hliðarspors hjá Ljudmilu móður hans í Kulusuq ’52 þar sem hún var á vegum KGB að setja upp sérlega njósnastöð til að fylgjast með þessum stórhættulegu villimönnum sem tilheyrðu víst Ameríku og voru þar af leiðandi vafalítið á mála hjá þeim – eða sem verra er, Danska baunaveldinu sem Rússar sem og aðrir höfðu öruggar heimildir fyrir að væri helsta ógn við siðmenningu heimsins. Afleiðingarnar sitja fyrir framan mig, sötrar bjór og sýgur rettu.
Á langborðinu er fjölskylda nokkur að fylgjast með skákeinvígi Miroslavs frænda og bardömunnar. Orðrómurinn í hverfinu er að bardaman hafi heitið hverjum sem vinni sig einni kvöldstund í hliðarherberginu. Hún er vitanlega enn hrein mey en bíður í ofvæni eftir að ungi sjarmerandi Kasparovinn komi á hvítum Ladillac á barinn – en vill samt helst ómögulega tapa. Grænlendingstékkinn lítur til mín, hristir hausinn eins og eðlilegt er, helvítis Íslendingar, aldrei friður!
Dúkarnir eru grænir, tónlistin skelfileg. Landslagsmyndir skreyta veggina og innanstokksmunir eru flestir keyptir af íslensku sveitasetri. Svo klárast bjórinn og ég hætti að ljúga sögum af saklausu fólkinu þarna inni og legg í brekkuna heim til mín.